Kolorowanie I

by Jerry Sky



Def Kolorowanie grafu

Mamy G=(V,E)G = (V,E).

Kolorowaniem grafu nazywamy funkcję f:VN+f: V \to \mathbb{N}^+

Def Właściwe kolorowanie grafu

Mamy G=(V,E)G = (V,E).

Właściwym kolorowaniem grafu nazywamy funkcję f:VN+f: V \to \mathbb{N}^+ taką, że (x,yV)({x,y}Ec(x)c(y))(\forall x,y \in V)(\{x,y\} \in E \to c(x) \neq c(y))

Uwaga: będziemy się zajmować tylko grafami prostymi (wielokrotność krawędzi nie ma znaczenia; graf nie może mieć pętli).

Def Liczba chromatyczna

X(G)=min{kN: istnieje własˊciwe kolorowanie grafu G elementami {1,2,,k}}\mathcal{X}(G) = \min \{ k \in \mathbb{N}: \text{ istnieje właściwe kolorowanie grafu } G \text{ elementami } \{1,2,\dots,k\} \}.

Przykłady (liczba chromatyczna)

Fakt #1

X((V,E1E2))X((V,E1))X((V,E2))\mathcal{X}((V, E_1 \cup E_2)) \le \mathcal{X}((V,E_1)) \mathcal{X}((V,E_2))

D-d Faktu #1

Bierzemy kolorowanie cic_i grafów (V,Ei)(V,E_i) (i=1,2i=1,2) i kładziemy c(x)=(c1(x),c2(x))c(x) = (c_1(x),c_2(x))

Zachłanne kolorowanie (Greedy Colouring)

Mamy częściowe kolorowanie cc czyli funkcję cc taką, że domain(c)V\mathcal{domain}(c) \subseteq V oraz mamy ciąg x1,,xkx_1,\dots,x_k wierzchołków taki, że {x1,,xk}domain(c)=\{ x_1, \dots, x_k \} \cap \mathrm{domain}(c) = \emptyset.

Input: (c;x1,x2,,xk)(c; x_1,x_2, \dots, x_k)

  1. for i=1ki = 1 \dots k
    1. f:=min(N+{c(y):{x,y}Eydomain(c)})f := \min ( \mathbb{N}^+ \setminus \{ c(y): \{x,y\} \in E \land y \in \mathrm{domain}(c) \} )
    2. c:=c{(xi,f)}c := c \cup \{ (x_i,f) \}
  2. return cc

Def Graf kk-zdegenerowany

Graf jest zdegenerowany jeśli dla dowolnego niepustego podzbioru XVX \subseteq V istnieje xXx \in X taki, że degG[X](x)k\deg_{G[X]}(x) \le k.

Przykład (graf kk–zdegenerowany)

Każde drzewo jest 11–zdegenerowanym grafem (każde drzewo ma liść, czyli wierzchołek o rzędzie 11).

Obserwacja #1

Każdy graf GG jest Δ(G)\Delta(G)–zdegenerowany.

Twierdzenie #1

Graf jest kk-zdegenerowany iff, gdy istnieje takie uporządkowanie (v1,,vn)(v_1,\dots,v_n) (wszystkich) wierzchołków takie, że (i)({j<iL{vj,vi}E}k) (\forall i)(|\{ j<iL \{v_j,v_i\} \in E \}| \le k)

D-d Twierdzenia #1

    \implies”:
Indukcja po liczbie wierzchołków; wybieramy vnVv_n \in V taki, że degG(x)k\deg_G(x) \le k; założenie indukcyjne stosujemy do V{vn}V \setminus \{v_n\}.

    \impliedby”:
Bierzemy ciąg (v1,,vn)(v_1,\dots,v_n) spełniający powyższy warunek. Rozważamy XVX \subseteq V. Bierzemy x=viXx = v_i \in X taki, że jeśli vjXv_j \in X to jij \le i (czyli: wybieramy element zbioru XX o największym indeksie w rozważanym ciągu).

Twierdzenie #2

Jeśli graf GG jest kk–zdegenerowany i (v1,,vn)(v_1,\dots,v_n) jest takim uporządkowaniem wierzchołków, które spełnia warunek z ostatniego twierdzenia, to algorytm Greedy Colouring dla (;x1,,xn)(\emptyset;x_1,\dots,x_n) zwraca właściwe k+1k+1–kolorowanie grafu GG.

Wniosek #1

Dla dowolnego grafu GG mamy X(G)Δ(G)+1\mathcal{X}(G) \le \Delta(G) + 1.
Uwaga: możemy to pokazać w prosty sposób metodą indukcji matematycznej względem liczby wierzchołków; wprowadziliśmy go przy pomocy zdegenerowania grafu gdyż pojęcie to przyda się nam w dalszych rozważaniach.

D-d (Wniosek #1)

Indukcja po liczbie k=Vk = |V|. Dla k=1k=1 mamy X(G)=1\mathcal{X}(G) = 1 oraz Δ(G)+1=0+1=1\Delta(G) + 1 = 0 + 1 = 1.
Zakładamy teraz, że k>1k>1 oraz, że twierdzenie jest prawdziwe dla GG taki, że V(G)<k|V(G)| < k. Bierzemy graf GG taki, że V(G)=k|V(G)| = k. Bierzemy dowolny wierzchołek vVv \in V. Graf G=G[V{v}]G' = G[V \setminus \{v\}] ma k1k-1 wierzchołków. Co więcej Δ(G)Δ(G)\Delta(G') \le \Delta(G). Mamy więc (założenie indukcyjne) właściwe kolorowanie c:V(G){1,,Δ(G)+1}c': V(G') \to \{1,\dots,\Delta(G)+1\}. Zbiór N(v)\mathcal{N}(v) ma moc nie większą niż Δ(G)\Delta(G). Zatem {1,,Δ(G)+1}{c(x):xN(v)}. \{1,\dots,\Delta(G)+1\} \setminus \{ c(x): x\in \mathcal{N}(v) \neq \emptyset \}. Bierzemy dowolny element aa z tego zbioru i rozszerzamy kolorowanie cc': c=c{(v,a)}. c = c' \cup \{(v,a)\}. To jest właściwe kolorowanie grafu GG za pomocą Δ(G)+1\Delta(G) + 1 kolorów.

Przykład #2

Każde drzewo jest 22–kolorowalne (czyli jeśli TT jest drzewem, to X(T)=2\mathcal{X}(T) = 2)

Twierdzenie #3

Każdy graf planarny jest 55–zdegenerowany.

D-d Twierdzenia #3

Na jednym z poprzednich wykładów pokazaliśmy, że w każdym grafie planarnym istnieje wierzchołek o rzędzie nie większym niż 55. Ponadto, pod-graf grafu planarnego jest planarny, więc ma wierzchołek rzędu 5\le 5.

Wniosek #2

Każdy graf planarny jest 6\bold6–kolorowalny