Def Kolorowanie grafu
Mamy G=(V,E).
Kolorowaniem grafu nazywamy funkcję f:V→N+
Def Właściwe kolorowanie grafu
Mamy G=(V,E).
Właściwym kolorowaniem grafu nazywamy funkcję f:V→N+ taką, że (∀x,y∈V)({x,y}∈E→c(x)=c(y))
Uwaga: będziemy się zajmować tylko grafami prostymi (wielokrotność krawędzi nie ma znaczenia; graf nie może mieć pętli).
Def Liczba chromatyczna
X(G)=min{k∈N: istnieje własˊciwe kolorowanie grafu G elementami {1,2,…,k}}.
Przykłady (liczba chromatyczna)
- X(Kn)=n
- X(C2n)=2
- X(C2n+1)=3
- X(Km,n)=2
Fakt #1
X((V,E1∪E2))≤X((V,E1))X((V,E2))
D-d Faktu #1
Bierzemy kolorowanie ci grafów (V,Ei) (i=1,2) i kładziemy c(x)=(c1(x),c2(x))
Zachłanne kolorowanie (Greedy Colouring)
Mamy częściowe kolorowanie c czyli funkcję c taką, że domain(c)⊆V oraz mamy ciąg x1,…,xk wierzchołków taki, że {x1,…,xk}∩domain(c)=∅.
Input: (c;x1,x2,…,xk)
for
i=1…k
- f:=min(N+∖{c(y):{x,y}∈E∧y∈domain(c)})
- c:=c∪{(xi,f)}
return
c
Def Graf k-zdegenerowany
Graf jest zdegenerowany jeśli dla dowolnego niepustego podzbioru X⊆V istnieje x∈X taki, że degG[X](x)≤k.
Przykład (graf k–zdegenerowany)
Każde drzewo jest 1–zdegenerowanym grafem (każde drzewo ma liść, czyli wierzchołek o rzędzie 1).
Obserwacja #1
Każdy graf G jest Δ(G)–zdegenerowany.
Twierdzenie #1
Graf jest k-zdegenerowany iff, gdy istnieje takie uporządkowanie (v1,…,vn) (wszystkich) wierzchołków takie, że (∀i)(∣{j<iL{vj,vi}∈E}∣≤k)
D-d Twierdzenia #1
„⟹”:
Indukcja po liczbie wierzchołków; wybieramy vn∈V taki, że degG(x)≤k; założenie indukcyjne stosujemy do V∖{vn}.
„⟸”:
Bierzemy ciąg (v1,…,vn) spełniający powyższy warunek. Rozważamy X⊆V. Bierzemy x=vi∈X taki, że jeśli vj∈X to j≤i (czyli: wybieramy element zbioru X o największym indeksie w rozważanym ciągu).
Twierdzenie #2
Jeśli graf G jest k–zdegenerowany i (v1,…,vn) jest takim uporządkowaniem wierzchołków, które spełnia warunek z ostatniego twierdzenia, to algorytm Greedy Colouring dla (∅;x1,…,xn) zwraca właściwe k+1–kolorowanie grafu G.
Wniosek #1
Dla dowolnego grafu G mamy X(G)≤Δ(G)+1.
Uwaga: możemy to pokazać w prosty sposób metodą indukcji matematycznej względem liczby wierzchołków; wprowadziliśmy go przy pomocy zdegenerowania grafu gdyż pojęcie to przyda się nam w dalszych rozważaniach.
D-d (Wniosek #1)
Indukcja po liczbie k=∣V∣. Dla k=1 mamy X(G)=1 oraz Δ(G)+1=0+1=1.
Zakładamy teraz, że k>1 oraz, że twierdzenie jest prawdziwe dla G taki, że ∣V(G)∣<k. Bierzemy graf G taki, że ∣V(G)∣=k. Bierzemy dowolny wierzchołek v∈V. Graf G′=G[V∖{v}] ma k−1 wierzchołków. Co więcej Δ(G′)≤Δ(G). Mamy więc (założenie indukcyjne) właściwe kolorowanie c′:V(G′)→{1,…,Δ(G)+1}. Zbiór N(v) ma moc nie większą niż Δ(G). Zatem {1,…,Δ(G)+1}∖{c(x):x∈N(v)=∅}. Bierzemy dowolny element a z tego zbioru i rozszerzamy kolorowanie c′: c=c′∪{(v,a)}. To jest właściwe kolorowanie grafu G za pomocą Δ(G)+1 kolorów.
Przykład #2
Każde drzewo jest 2–kolorowalne (czyli jeśli T jest drzewem, to X(T)=2)
Twierdzenie #3
Każdy graf planarny jest 5–zdegenerowany.
D-d Twierdzenia #3
Na jednym z poprzednich wykładów pokazaliśmy, że w każdym grafie planarnym istnieje wierzchołek o rzędzie nie większym niż 5. Ponadto, pod-graf grafu planarnego jest planarny, więc ma wierzchołek rzędu ≤5.
Wniosek #2
Każdy graf planarny jest 6–kolorowalny